Langs de kusten van Portugal en de woestijnen van Marokko.
Naar de vulkanen van de Canarisch Eilanden.
En de Afrikaanse cultuur op Kaapverdië.

Vanaf daar steek je uiteindelijk de Atlantische oceaan over.
En land je op de paradijselijke eilanden van de Cariben.
Kun je je dat gevoel voorstellen?

Zeker als je zelf naar het midden van de oceaan hebt genavigeerd.
Al dagen ben je aan het rekenen hoe laat je bij welke eiland wilt uitkomen.
En op een ochtend verschijnt opeens een grijs vlekje aan de horizon: Land in zicht!
Je zoekt een ankerplek en wilt dolgraag het eiland gaan verkennen.
Maar merkt dan iets geks: wil je eigenlijk wel van boord?

Want zeker op lange oversteken gebeurt er iets geweldigs. Het schip wordt namelijk een land op zich, met de bemanning als mini-maatschappij. Los van wifi, buiten bereik van 5G, onbereikbaar voor social media, vormen jullie een eigen bubbel. Met je eigen regels. Een eigen ritme. Een eigen taal soms.

Want zo’n 30% van de reis zijn we aan wal.
We beklimmen de vulkanen van de Canarische eilanden.
Doen inkopen in de Afrikaanse markten van Kaapverdië.
Gaan misschien surfen op de stranden van Sal en Boa Vista.
Hiken door de Paul vallei.

Terwijl je steeds beter raakt ingeslingerd, en je besef van tijd langzaam verdwijnt,
doe je elke ochtend superefficiënt je schoolwerk.
Zodat je de rest van de dag volop van je nieuwe leven kunt genieten.
Je leert varen, loopt je wachten, helpt het schip schoon en op koers te houden.

In de laatste week nemen jullie als trainees het schip over: the Ship’s Takeover.
De weken ervoor heb je namelijk geleerd wat elke functie aan boord is en hoe het schip werkt.

Dus doe het maar zelf: vaar de Gulden Leeuw langs je laatste paar tropische eilanden aan de ‘overkant’. Zodat jullie uiteindelijk op tijd Sint Maarten bereiken. Van daaruit vlieg je naar huis. Na zes à zeven weken op zee, een paar jaar levenservaring rijker.