Na weken op een tall ship gaan we vandaag even back to basics. Bij de zeilschool in de haven hebben we 2 kleine 6 persoons bootjes kunnen lenen, waarmee de trainees lekker even in en net buiten de haven mogen spelen. Dit leek me dé gelegenheid om zelf eens te ervaren hoe leuk het zeilen in een kleiner bootje is, want onze trainees raken hier maar niet over uitgepraat.
Onder toeziend oog van Iris werd een kundige bemanning samengesteld, bestaande uit 1 passagier (ik dus), Captain Tom, first mate Justus, bosun Marlin en deckhandje Cuinn. Als we de 21 dagen van Cuinn ook meetellen, dan zit er ruim 25 jaar zeilervaring in de boot, dus ik voel me op en top veilig. Deze bemanning werd op volle zee (nou ja, in de haven, maar in mijn beleving ook al heel spannend) gewisseld met een andere zeilploeg die ‘ons’ bootje achter liet met een laag water die zeker tot aan mijn enkels kwam. Wat een prutsers zijn dit, denk ik nog, want in mijn beleving hoort de bodem van een bootje gewoon droog te zijn. Omdat er een hoos-schep ronddrijft, denk ik dit probleem wel even op te kunnen lossen. Mijn bemanning houdt zich intussen bezig met het echte werk, en al weg-zeilend kom ik tot de ontdekking dat zij het water sneller de boot in kunnen laten stromen dan dat ik het eruit kan krijgen. Ik blijf dus maar even hozen…..en zittend op de lage kant van de boot voel ik ook steeds meer water aan de achterkant mijn zeilbroek inklotsen. Waarschijnlijk keek ik hier heel benauwd bij, want Iris en Borg kwamen met de tender aangescheurd om te vragen of ik geëvacueerd wilde worden, maar zo gauw geef ik niet op natuurlijk! Van captain Tom mag ik na een tijdje zelfs even de fokkeschoot vasthouden. Dan begint er meteen van alles om me heen te flapperen en klapperen in de boot, maar gelukkig grijp de 4-koppige bemanning snel en adequaat in. Captain Tom redt daarna ook nog mijn ego door geruststellend te zeggen dat “als het misgaat, dat altijd het werk van het hele team is…”, maar ik snap de verborgen boodschap.
Nederig zoek ik de hoos-schep weer op, en als we een dikke 100 liter verder zijn heb ik toch weer het idee onmisbaar te zijn in deze boot……
Erica
