Volg WS 5

24 mei - Wouter, Tom & Erik

Hallo allemaal! Wij zijn Erik, Tom en Wouter en wij zijn dit jaar mee met WS5.
Het is inmiddels alweer een tijdje geleden, maar wij zijn op de Azoren geweest!

Na 12 dagen op de Atlantische Oceaan kwamen wij woensdag 8 mei eindelijk op de Azoren aan. Al vroeg in de ochtend konden we Faial, het eiland waar we lagen, zien liggen. Terwijl de internships doorgingen, maakten sommigen gebruik van het land en belden gauw naar hun ouders. De hele dag was het ontzettend druk aan boord, het schip moest namelijk land-klaar. Landvasten klaarleggen, zeilen naar beneden, contact met kantoor én haven, er moest veel gebeuren. Om 2 uur ’s middags voeren we de baai van Horta in, maar omdat we pas om 4 uur een afspraak hadden bij de haven, hebben we nog 2 uur lang liggen te dobberen voor de kust. Om 4 uur mochten we eindelijk de haven in. Woensdag kwamen we eind van de middag aan. Nadat we aangelegd hadden ging een deel van de internships nog een paar uur door, terwijl de rest zichzelf vermaakte op de kade. In de avond kregen we eerst een korte uitleg van de dagen op de Azoren. Daarna mochten we voor het eerst het stadje in. Wij gingen naar een klein supermarktje waar we onze eerste inkopen hebben gedaan. Ook gingen we naar een Nederlands cafeetje ‘Peters’ Sport Café’, dat is hét café waar je heen gaat als je de oceaan oversteekt. Sommige ouders hadden pakketjes of brieven naar dat café gestuurd, dat was superleuk.

Donderdag begonnen we de dag helaas gewoon met zelfstudie, al was het wel heel fijn dat we eindelijk weer recht lagen tijdens het leren en dat we niet al onze spullen moesten vasthouden. Tijdens de zelfstudie kwamen de ‘Stores’, dat was één vrouw die alle boodschappen voor ons had gedaan. Wij moesten allemaal in één lange rij staan en moesten we alles aan elkaar doorgeven, daarna moesten we alles op de goede plek opruimen. Na zelfstudie, lunch en happy hour gingen we met z’n allen lopen naar een walvissenmuseum. Voordat we gingen moesten we helaas wel afscheid nemen van Asbjørn, dit was één van onze deckhands, maar hij moest naar huis om examens te maken. Toen we daarna bij het walvismuseum aankwamen vertelde een gids ons over walvissen, maar ook over hoe ze op de Azoren vroeger jaagden op walvissen. Dat was erg interessant, zeker omdat we de week daarvoor heel veel walvissen hebben kunnen zien. Na het museum mochten we alweer de stad in, deze keer gingen wij naar de grote supermarkt om nog meer inkopen te doen, want helaas krijg je hier niet heel veel lekkere tussendoortjes aan boord. In de avond moesten we allemaal aan boord blijven, maar ook dat was supergezellig.

Vrijdag gingen we in de ochtend met de bus richting het ‘maanlandschap’ maar eerst hadden we een tussenstop bij een uitzichtpunt. We waren naar de top van een berg gereden en vanaf hier zag je aan elke kant een mooi uitzicht. Aan de ene kant zag je de havenstad waar ook de Swan lag, en vanaf daar zag je ook heel mooi een soort transitie van de stad naar weilanden. Daarna kwamen, hèhè, weilanden uitgestrekt over allemaal heuvels/bergen. En aan de laatste kant zag je de zee en de vulkaan Pico, die we de dag hierna gingen beklimmen. Toen gingen we met de bus door naar het maanlandschap. Vanuit de bus was alles om je heen groen, echt overal waar geen huis stond was het begroeid. Maar toen ineens, wij hebben eigenlijk zelf de overgang gemist, was overal soort van zwart zand. Hier stopte de bus en mochten we eerst even zelf rondlopen. Je had vlak bij de bus een ruïne van een vuurtoren, die tijdens de uitbarstingen van de vulkaan die het land daaromheen heeft gevormd bijna helemaal was gesloopt. De toren zelf stond nog wel maar daarin gaan kostte geld, dus als echte Nederlanders zijn we daar natuurlijk niet in geweest. Je had hier ook een kleine berg waar we op zijn geklommen en vanaf daar had je weer mooi uitzicht op de vuurtoren en gewoon het hele landschap.
Toen gingen we weer verzamelen en met z’n allen naar een museum over de vorming van dit gebied en de hele Azoren. Dit was op zich wel interessant, maar soms vooral slaapverwekkend. Hierna gingen we weer de bus in op weg naar de Caldeira, dat was de naam van dat ding, maar het betekend gewoon ingestorte vulkaan. Toen we hier heen reden had ik echt geen idee wat ik moest verwachten, maar toen we daar aankwamen was het echt een supermooi, ongelofelijk groot gat, helemaal begroeid en groen en er hing ook een wolk de hele tijd in. Echt alsof je in één of andere Disney-film stapte. Hier zijn we toen helemaal omheen gelopen, dat duurde iets van drie uur. Toen dit klaar was gingen we weer de bus in, terug naar de boot.

Op zaterdag werden we om kwart voor zes ’s ochtends wakker gemaakt voor de grote bergwandeling op Pico. We moesten ontbijt- en lunchpakketjes maken voor later en liepen vervolgens met zijn allen naar de ferry. Om half acht vertrok de ferry en konden we daarop onze vers gesmeerde broodjes opeten. Toen we aankwamen gingen we met een paar busjes naar een hoogte van zo’n 1100 meter. Daar was het nog mistig en was iedereen warm gekleed met thermo en mutsen. Na een pittige klim kwamen we na een tijdje boven de wolken uit en bij de eerste pauze waren alle jassen en truien uit. Je kon op een gegeven moment tijdens de wandeling een prachtige regenboog zien, die een heel rondje in de lucht maakte. Na een lange vier uur kwamen we uiteindelijk op de grote top, waar je prachtig uitzicht had op een openbrekend wolkendek en Faial, waar we lagen. Helaas moesten we de ferry halen, waardoor we niet naar de uiterste top van 2350 meter konden. Dit is ook de hoogste plek van Portugal. Na een half uur lange pauze begonnen we aan de daling, wat ook niet zo makkelijk was. Tijdens de daling hadden we gelukkig genoeg gesprek materiaal over wanneer je nou wel of niet verwend bent. De meningen zijn er nog over verdeeld... Na een goeie drie uur kwam de parkeerplaats steeds dichterbij en voor we het wisten waren we weer terug. De ferry naar Fayal terug was een stuk zonniger en toen we weer aankwamen op de Swan konden we meteen aanschuiven bij het avondeten. ’s Avonds mochten we nog het land op en kregen we een heerlijk ijsje en de sailmail.

Zondag was het helaas alweer de laatste dag op de Azoren en hadden we weer zelfstudie. De mensen die geen zelfstudie hadden mochten meehelpen aan de kadeschildering in de haven. In Horta heb je namelijk een oude traditie dat mensen die daar zijn aangekomen een (mooie) kadeschildering mogen maken. We liepen nog tegen een paar problemen aan, zoals bijvoorbeeld te weinig verf, wat je niet snel kan oplossen als alle winkels dicht zijn op zondag... Uiteindelijk is hij net op tijd afgekomen!
Na Happy Hour mochten we zelf in het stadje een plek zoeken om te lunchen, maar ook dit was niet zo makkelijk aangezien er heel veel dicht bleek te zijn op een zondag. Veel mensen gingen daardoor toch maar weer naar de oude vertrouwde pizzeria of KFC. We hadden na de lunch nog een beetje vrije tijd die door veel mensen werd gebruikt om hun laatste inkopen te doen in de grote supermarkt. De meesten wisten zichzelf onder de vijftig euro te houden. Rond vijf uur ’s avonds gingen we met de hele groep naar de kadeschildering om onze namen eronder te zetten. Toen dat gedaan was konden we weer terug naar de Swan en wachten op de nieuwe deckhand. Doordat Asbjørn weg was kwam er een nieuwe deckhand genaamd Mees aan boord die al de WS4 dit jaar had gedaan. Toen hij eenmaal aan boord was konden de trossen los en pleegde een paar mensen nog hun laatste belletje.
Na deze 5 prachtige dagen gingen we (helaas) alweer door naar Harlingen.

18 mei, Lotte (Scheepsarts)

Ik kan jullie tot nu toe alvast geruststellen, ik heb nog weinig werk gehad als scheepsarts aan boord. Maar dat betekent niet dat ik niks te doen heb ;)! De trainees hebben EHBO-les en reanimatie training gehad waarbij er crewleden slachtoffer speelden. Er werd zò goed geacteerd dat een trainee heel even dacht dat het echt was… Oeps! Daarnaast mag ik als ‘Doc-hand’ van twee walletjes eten! Elke nacht van 04.00-08.00u loop ik wacht en zie ik de zon opkomen… Wat wil je nog meer? Tijdens de ship-take over die vanaf 17 mei start, zullen de trainees dit ook ervaren. Ik neem jullie graag mee naar een paar bijzondere momenten van deze reis;

15 april, tussen Trinidad en Santiago de Cuba

Iedereen aan boord heeft een diner date (trainees en crew), om elkaar wat beter te leren kennen. Met een heerlijk bordje moussaka op schoot zitten mijn date en ik op het achterdek. Het is hartstikke gezellig en we kletsen over van alles. Op een gegeven moment komt het onderwerp uit op familie en kinderen in het algemeen. Mijn date vraagt mij hoeveel kinderen ik heb (for your information; ik ben net 30, reis de wereld rond en heb geen relatie), ‘ik heb geen kinderen’ zeg ik hem. Ik zie hem even denken en hij zegt; ‘ohja, dat kan natuurlijk ook’. Vervolgens zeg ik; ‘maar, ik wil nog wel kinderen hoor’. Waarop hij antwoordt; ‘nouja, je kan altijd nog adopteren natuurlijk!’. Ik lig dubbel van het lachen, zie ik er al zo oud uit?! Mijn date is geslaagd! Heerlijke momenten.

4 mei, midden op de Atlantische Oceaan

4 mei

De Nederlandse vlag
Wappert in de wind
Het is stil op het dek
Waar de herdenking plaatsvindt

Denkend aan vroeger, aan nu, aan later
Voel ik de stilte op mijn huid
Vertrouwd met het zilte water
Koester ik haar geluid

Dobberend midden op de oceaan
Denkend aan oorlog en aan strijd
Willen 30 jonge mensen stilstaan
Bij onze kwetsbare vrijheid

10 mei, Pico Azoren

Dichte wolken belemmeren ons zicht. Onze haren nat van de douw. We staan aan de voet van Mount Pico. Uitgerust met wandelstokken, gekleed in zeilpakken, truien en mutsen, zijn we klaar om deze uitdaging aan te gaan! Al na 300 hoogtemeters (van de in totaal 1000m) komen we boven het wolkendek uit en worden we beloond met een waanzinnig uitzicht. Al snel gaan de truien uit en de mutsen af, de zon verwarmt ons tot aan de top. Voor sommigen een hele overwinning waarbij blaren en blessures getrotseerd worden. Naast het uitzicht heb ik zelf het meest genoten van de gesprekken onderweg. Alsof wij (docenten en ik) niet bestonden, kletsten de trainees de oren van elkaars hoofd. De sfeer zat er goed in, ook nog tijdens de vier uur lange afdaling. Als een schaduw op de berg liepen wij mee en spitsten we onze oren. Menig ouder zal jaloers zijn… Want wat werden er een mooie gesprekken en discussies gevoerd. Wanneer ben je verwend? Wat is het verschil tussen verwend zijn en verwend worden? Is het erg om verwend te worden, of is het pas erg als je je verwend gedraagt? Thuissituaties werden vergeleken, onbewust deelden zij hun verschillen in opvoeding, normen en waarden. De gesprekken gingen van bijbaantjes naar vakanties naar zakgeld en kleedgeld. Een trainee verwoordde het uiteindelijk als volgt; ‘ik voel me verwend dat ik deze reis mag maken’. We hebben dan misschien op 80 meter net de top niet gehaald, maar we hebben vandaag wel weer andere hoogtepunten bereikt met deze 30 toppers!

17 mei; ergens tussen de Azoren en Brest

Wanneer ik ’s avonds nog even een kop thee drink voordat ik naar bed ga, komt een van de ship take over doc-hands naar me toe. Of ik nog een paar casussen op papier heb zodat ze die zelf vanavond tijdens hun wacht kunnen naspelen. Geweldig, zelfs de scenario’s nemen ze van me over! Dat belooft wat de komende dagen. Tijdens de nachtelijke wacht hoor ik een van de trainees zeggen terwijl ze aan het roer staat; ‘wauw, ik besef me nu pas hoeveel we hebben geleerd de afgelopen weken’. U begrijpt wel, we hebben er alle vertrouwen in dat deze nieuwe 30-man tellende crew ons veilig en op tijd zal afleveren in Harlingen!

Masterskip

Pas onderweg
Wanneer we zeilen
van graad naar graad
Na duizend zeemijlen
Wanneer je thuis
even los laat

Pas dan zal je je oriënteren
In de golven navigeren
Pas dan zal je je realiseren
Waar deze reis
naar toe gaat


Tot op de kade in Harlingen!

Lotte Tjallingii, scheepsarts

26 april, Anna


Hey hey, hier Anna van de WS5 2024. We hebben een onverwachte stop gemaakt op Bermuda op 26 april ’24 en ik zal vertellen wat we die dag allemaal beleefd hebben. Bouke, Doeke, Freek, Féline en ik hadden gisteren (25/04) het idee om weer de zonsopgang te gaan kijken. We hadden om 05:30 een wekker gezet, we gingen stilletjes naar boven om de anderen niet wakker te maken en zagen dat de zon al op was helaas. Maar we zagen toen iets veel mooiers, de binnenkomst in de haven van Bermuda.

Gisterenavond konden we Bermuda al in de verte zien, maar we wisten nog niet hoe laat we aan zouden komen. Bermuda was prachtig, de wolken waren nog een beetje roze en de lucht was blauw. We zaten met z’n vijven op het voordek het allemaal te bewonderen, terwijl de crew bezig was om aan te meren. Eerder was het nog niet zeker of we aan wal mochten gaan, want de reden dat we op Bermuda gestopt zijn is omdat er een stag kapot was bij de boeg en dat moest gemaakt worden.

We lagen aan de kant en om 07:15 werd de loopplank neergelegd door de crew. We moesten nog wachten maar een half uur later mochten we dan eindelijk voet aan wal zetten. Het was weer zo fijn om aan wal te zijn, we hadden een voetbal en konden nu ook rennen en springen op de kade. De andere trainees waren ook wakker en we stonden met z’n allen op de kade. De ene was aan het ontbijten met havermout, de andere aan het voetballen of naar huis aan het bellen. We werden vervolgens ook nog verwelkomd door een oude burgemeester van Bermuda in een soort piraten outfit. Er kwam ook nog eens een docent van een lokale school langs. Nadat hij met onze docenten had gesproken, hoorden we dat hij met zijn klas om 10:00 uur aan boord kwam voor een rondleiding. Het ontbijt werd weer opgeruimd en de afwas werd gedaan. Iedereen pakte zijn boeken erbij en ging aan de zelfstudie totdat de klas kwam. Het waren 15 leerlingen van leeftijd 7 – 13 jaar. Ze waren erg enthousiast en vonden de rondleiding over het schip leuk. We hebben ze ook laten helpen om het main stay sail te hijsen. Daarna hebben Bouke, Féline en ik aan de kinderen in het Engels verteld waar we vandaan kwamen, wat we gingen doen en waarom. Ze waren nieuwsgierig en hadden ook leuke vragen. De docent van ‘Bermuda College’ heeft ons toen verteld over de geschiedenis van Bermuda en hoe het eiland in elkaar zat. We hebben ook nog een groepsfoto gemaakt voor het schip. Toen ze weg waren was het alweer tijd voor de lunch.

Na de lunch werd de afwas weer gedaan en hadden we happy hour wat betekende, het hele schip schoonmaken. De zon scheen en we waren allemaal al erg enthousiast voor de excursie. De tassen werden gepakt met zwemkleding, snorkels, waterflessen, zonnebrand en geld. Iedereen had het prachtige rode Masterskip T-shirtje weer aan en was klaar om te gaan. We liepen met de hele groep en docenten richting het centrum en kregen een uur vrije tijd. De supermarkt was de favoriet en er werd koek en snoep ingekocht. Verder waren er ook een aantal souvenirwinkels en de ijswinkel hadden we aardig leeggekocht.

Na het uurtje vrije tijd zijn we naar Tobacco Bay gegaan. Een prachtige kleine bay met uitzicht op de oceaan en een klein strandje met ligbedjes. Er was ook een strandtent en snel hadden we met z’n allen de wifi gevonden. Sommige namen eerst een duik en gingen op zoek naar vissen en naar het kleurrijke koraal kijken of er werd met een bal overgegooid. Andere zochten een stoel op het terras en belden naar huis en beantwoordden berichten. Uiteindelijk zat het terras vol met Masterskip trainees, bellend naar huis. Bij de strandtent waren er ook frietjes en die waren erg geliefd. We genoten weer even van de dingen die we niet aan boord hebben. De gezichten van ons werden steeds vrolijker om weer van thuis te horen, terwijl je zelf op Bermuda zit met zicht op de oceaan.

Rond 18:00 uur was het weer tijd om terug te gaan naar het schip. Het was weer een stuk lopen, maar er werd veel gelachen en gezongen. We kregen nog een kort kwartiertje om nog voor een laatste keer de supermarkt in te gaan. We stonden ervan te kijken hoe duur het daar eigenlijk allemaal is. Voor 4 appels kan je wel 12 dollar moeten betalen of voor een zakje pretzels 9 dollar, het was bizar. Een ijsje met een bolletje koste dan ook 4 dollar en 6 dollar voor twee bolletjes. Maar we hadden het er allemaal voor over.

Toen we weer aan boord van de Wylde Swan kwamen stond Richard de kapitein ons op te wachten met nieuws. Allereerst dat de boeg weer gemaakt was en we weer konden varen, maar ook dat we binnen een uur moesten vertrekken, zodat we met rustiger weer nog de haven uit konden varen. Er werd ook verteld dat de wachten van vanavond/vannacht niet door gingen maar wel dat iedereen aankomende uur moest helpen met vertrek en zeilen hijsen. Er werd nog snel gegeten en we genoten van Tina haar kookkunsten, vandaag stond er couscous op het menu met tzatziki saus.

Rond 20:00 uur verlieten we de haven van Bermuda en gingen we de oceaan weer op, verder met onze oceaanoversteek. De zeilen werden weer gehesen en het laatste zicht op Bermuda verdween al snel. Het was ook vrijdag wat sailmail betekende, we waren klaar met helpen en kregen onze derde sailmail van onze reis. Iedereen zocht een plek je op ergens op het schip en genoten nogmaals van de verhalen van thuis. Het was een prachtige maar drukke dag in Bermuda, een stop die niet op de planning stond. Iedereen heeft volop genoten, er werden nog wat kaartspellen gespeeld en de bunks om te gaan slapen werden ook al weer snel opgezocht.

24 april, Docent Wessel


Vandaag hebben we de tweede lazy day aan boord. Een dag zonder zelfstudie voor de trainees en een dag zonder extra werkzaamheden voor de crew naast hun wacht. We blikken terug op een week met veel nieuwe indrukken en activiteiten voor de trainees.

Precies een week geleden startte onze oversteek naar Horta (Azoren) vanuit Santiago de Cuba. De trainees werden door kapitein Richard aan het werk gezet en met enkele stagzeilen gehesen voeren we de baai uit. We voeren langs het fort Castillo de Moro waar we de dag ervoor op excursie waren en zwaaiden naar de mensen op het land. De oversteek was nu echt begonnen!

De eerste twee dagen op zee voeren we tussen Cuba en Haïti door waar sommigen trainees en crewleden kennismaakten met zeeziekte. De combinatie van veel golven en hevige deining zorgde voor wat bleke gezichtjes. Om de spirit erin te houden werden er samen met de deckhands in de middag echte zeemansliederen zoals Spanish Ladies, Hoist the Colours and Drunken Sailor gezongen. De dagen erna klonken de geleerde liederen over het deck tot in de galley.

De trainees beginnen aan het dagelijkse ritme van de Wylde Swan te wennen en staan ’s middags klaar voor de sailtraining. Op vrijdag en zaterdag stond het leren van de verschillende lijnen die op de pinrails zitten op het programma. Met welke lijn hijs ik welk zeil? Met welke haal ik het zeil naar beneden? En met welke lijn trim ik het zeil? Een flinke klus, want aan boord hebben we meer dan 60 lijnen. Op maandag werd de kennis van de trainees getest in de pinrailcompetitie!

Na elke zelfstudie en sailtraining is er de mogelijkheid om ‘The sound of the Swan’ te raden. Aan de trainees de taak om het opgenomen geluid, dat we kennelijk dagelijks allemaal horen, te raden. Per moment bepaalt het lot wie er mag raden en wie er dus kans maakt op een extra koekje, een zeer gewilde prijs!

Naast de sailtraining worden er ook workshops aan boord gegeven. Luc (scheikunde) heeft de trainees meegenomen in de koolstofchemie die we hier aan boord zien. Zo gaven deckhand Isis en scheepsarts Lotte de trainees een boost in de samenwerking door hen opdrachten te geven waarvoor teamwork en duidelijke communicatie van belang waren. In Aletta’s (biologie) workshop leerden de trainees over bioluminescentie, dat wij deze trip bijvoorbeeld in de vorm van zeevonk kunnen tegen komen. De trainees maakten hierbij aantekeningen in de vorm van tekeningen. Ties (natuurkunde) liet de trainees aan de hand van proefjes met een A4’tje het Coanda effect ervaren: een natuurkundig fenomeen waarvan gebruik wordt gemaakt bij het zeilen. De dag voor lazy day stond een workshop van Wessel (wiskunde) over problemen oplossen op het programma. Talige puzzels over verjaardagen, favoriete sporten en de drie musketiers werden wiskundig opgelost.

Kortom een week met veel nieuwe informatie en kennis voor de trainees. Met onze eerste stuurman Quinten sluiten we bijna dagelijks de middag af met een uurtje sporten: chest day, leg day en the full body workout zijn al voorbij gekomen. Een goede manier om na een lange dag de hoofden leeg te maken.

16 april, Docent Ties


De dag na de aankomst in Cienfuegos zijn we direct vertrokken uit de baai, naar Trinidad.

Onderweg is de sailtraining gestart met lessen over teamwork en zeiltermen, met vervolgens ‘wat ben ik’ om hiermee te oefenen.

Tijdens ‘building a wall’ hebben we met alle trainees en crew afspraken gemaakt over hoe we willen samenleven aan boord. Dit heeft een prachtige poster met doelen opgeleverd.

In Trinidad hebben we een geweldige excursie gedaan naar een uitzichtpunt over de sugar cane valley, een pottenbakker en het oude centrum natuurlijk. Hier hebben de trainees een uurtje kunnen rondlopen tussen gebouwen uit de Spaanse koloniale tijd, wel 400 jaar geleden!

Onderweg hebben we samen met onze gids William veel kunnen vertellen over de geschiedenis, cultuur en economie van Cuba.

De sailtraining ging verder op de route naar Santiago, met zeilzetten, knopen, navigatie en een ‘30 seconds’ spel om de zeiltermen nog beter te onthouden.

Gisteren heb ik ook de eerste workshop gegeven, over de vraag: waarom zinkt de Swan niet? De trainees waren erg geïnteresseerd en voelen zich nu nòg veiliger aan boord.

We hebben de dag kunnen afsluiten met een heerlijke duik voor de kust van Cuba.