Volg WS 2

11-12 januari, Sophie & Deirdre

Lieve allemaal,

Afgelopen woensdag zijn we op excursie geweest op Grenada. In deze blog zullen wij jullie vertellen hoe het was.
Na ongeveer 2 dagen op zee kwamen we ’s nachts aan rond 2.00u en zijn we geankerd voor de kust van Grenada (Prickly Bay). Toen hebben we helaas eerst een dag voor anker gelegen, omdat alles met de paspoorten nog geregeld moest worden en we dus nog niet het eiland op mochten. Op zich was het voor de rest prima, want het was natuurlijk heerlijk weer.

Op woensdag mochten we zelfstudie en Happy Hour een keer overslaan en zijn we met z’n allen op excursie gegaan. De dag begon 's ochtends vroeg, om 5.30u werden we gewekt voor het ontbijt, wat havermout was. We kregen lunch mee en werden toen in groepjes met het rubberbootje naar het eiland gebracht. Rond 8.00u stonden toen de busjes klaar die ons zouden vervoeren naar de verschillende plekken die we zouden bezoeken op het eiland.
De bus- / taxichauffeurs waren eigenlijk een soort tourguides, want ze vertelden allerlei dingen over het eiland en we stopten op allemaal mooie plekjes. Grenada is een niet al te toeristisch land en je ziet eigenlijk alleen maar locals. Wij vielen dan ook lekker op in onze rode Masterskip shirtjes.

We reden langs de zee, door de bergen en door stadjes heen. Het was ongeveer twee uur rijden naar onze eerste bezoekpunt: een cacaoplantage. Toen we uit de busjes stapten rook je de chocoladegeur al. Voor ons stond een soort kleine fabriek omringd door cacaobomen. Een gids gaf ons een rondleiding. Eerst vertelde ze over het groeien van cacao, waar we ook allemaal een cacaoboon kregen waar je op moest zuigen om een zoetige chocoladesmaak te proeven. Vervolgens liepen we door naar het fabriek gedeelte. Eerst zagen we hoe de cacaobonen werden gedroogd, daarna gesorteerd en onderzocht en toen geroosterd. Vervolgens zagen we hoe ze werden gewalst en hoe ze de chocolade maakten. We kregen verschillende sterktes cacao in chocola te proeven en kregen de gelegenheid om chocolade te kopen in het winkeltje.

Vervolgens gingen we weer met de busjes naar de volgende plek: een rumfabriek. Hier moesten we ook ongeveer een uurtje naar rijden, maar dat was helemaal niet erg want we hadden heel mooi uitzicht en de buschauffeurs waren erg gezellig.
Toen we aankwamen bij de rumfabriek werden we weer verwelkomd door een gids. Deze gids gaf ons uitleg over hoe de rum wordt gemaakt van het suikerriet en liep ons door alle stappen van het proces. Ook vertelde ze over de percentages alcohol die in het rum zitten. 75% in het lokale rum en 69% in het rum voor mensen die het mee in het vliegtuig zouden willen nemen. Als laatste mochten de leraren het rum proeven, wij niet.

Daarna gingen we weer met de busjes naar het laatste punt: The Seven Sister Waterfalls. Zeven heel mooie watervallen waar we konden zwemmen. Weer reden de chauffeurs onwijs om om ons van alles te vertellen over het eiland. Deze keer was het alleen wel irritant, want hierdoor hadden we geen vrije tijd meer.
Eenmaal aangekomen bij de watervallen kregen we allemaal een wandelstok en hielp een gids ons door het bos naar de watervallen. Het bos was eigenlijk een soort jungle, echt onwijs mooi, maar wel heel modderig. Onderweg zagen we mooie natuur, zoals bamboe, een kaneelboom en mooie bloemen. Ook zagen we aapjes en vogels. De aapjes kwamen heel dichtbij, waardoor we ze heel goed konden fotograferen. Na ongeveer 30 minuten lopen kwamen we aan bij de eerste twee watervallen. We hadden besloten om niet verder te lopen naar de andere en hier te gaan zwemmen. Het was echt magisch mooi en echt iets wat je anders nooit meer zou doen. Bijna iedereen heeft hier gezwommen en hier lekker afgekoeld. Vervolgens hebben we ons weer aangekleed en zijn we terug gehiked.

Met de busjes zijn we toen teruggereden naar de haven. Helaas hadden we dus geen tijd meer voor vrije tijd om eventjes naar een winkel te gaan. We werden weer in groepjes om de beurt opgehaald en hebben toen avond gegeten op de boot.

Kortom een heel leuke dag om nooit te vergeten!

Liefs vanaf de Wylde Swan Sophie en Deirdre

5-6 januari, Jorik & Lienet

Hoi lieve lezers,

Jorik en Lienet hier. Eerst waren we bijgekomen van de nacht op het strand van de Bloody Bay, Union Island. Waarna we 2 dagen in Chatham Bay zijn verbleven. Toen gingen we op weg naar onze volgende bestemming, na 3 uur gevaren te hebben kwamen we aan bij Tobago Cays. Na 4 uurtje zelfstudie mochten we de boot af om de omgeving te verkennen. We gingen in groepjes met tenders naar Petit Bateau om te snorkelen boven een koraalrif! Daar aangekomen pakte we gelijk onze duikbril, snorkels en flippers en kon het snorkelen beginnen. We konden aan twee kanten van het kleine eilandje snorkelen, dus de groep was een beetje verdeeld over die twee waters. Aan de ene kant was vooral koraal en mooie verschillende vissen, zo hebben we daar een rog gezien echt heel vet. Aan de andere kant waren vooral plantjes en zeeschildpadden waar we gewoon mee konden zwemmen echt heel gaaf! Ze waren super rustig en helemaal niet bang, waardoor we ze goed hebben kunnen zien. Sommige trainees hadden een onderwatercamera mee waarmee hele mooie en leuke foto’s zijn gemaakt, dus we hebben bewijs;). Na lang gesnorkeld te hebben kwamen we het water uit, maar er was geen zonnetje met blauwe lucht meer te bekennen. Er waren hele donkere wolken die langzaam onze kant op kwamen, met uiteindelijk regen en harde wind. Gelukkig kunnen we het nog na vertellen dus er gelukkig geen heftige storm gekomen hahaha. Na lang gesnorkeld te hebben hadden we wel weer zin om naar de boot te gaan om weer lekker (kort) te douche. Maar dit duurde iets langer dan verwacht, dus gingen er een paar zwemmen en andere proberen de kokosnoten uit de bomen te slaan, maar dat was helaas een mislukking. Maar gelukkig kwamen ze ons nog ophalen, wat rennen voor een plekje in de tender betekende. Nou dat was ons spannende snorkelavontuur en we zullen jullie ook nog wat vertellen over onze officiële eerste lazy day!!

Tijdens lazy day is het de bedoeling dat de koks vrij hebben en de trainees zelf het eten verzorgen, voor de hele dag en voor wel 43 mensen. Daarom begonnen we zondag ochtend met een zelfgemaakt ontbijt door een paar trainees, ze hadden heerlijk wentelteefjes gemaakt. Tijdens de lunch hadden we een pitabroodje en een lekker soepje. En voor het avondeten hadden pasta bolognaise. Super lekker allemaal, maar iedereen vond het nog wel echt een uitdaging om voor zoveel mensen te koken, dus ons samenwerken werd goed op de proef gesteld. Het was verder een rustige dag waar iedereen best aan toe was. En gingen we ook onderweg naar onze volgende bestemming namelijk Grenada.

Dit was onze blog tot de volgende!!

3-4 januari, Loef & Noam

Beste lezers,

Op 3 januari rond half vier s’ middags werden we door de crew gedropt op Bloody Bay om op het strand te overnachten. Toen de eerste lading mensen erheen ging bleek dat de tender het strand niet kon bereiken dus werden ze helemaal nat en hun spullen ook. De mensen die daarna werden gebracht moesten allemaal het laatste stuk zwemmen en de spullen werden later gebracht. We gingen met z’n allen in een trein door het water staan om de spullen droog bij de kant te krijgen, maar veel dingen werden door de hoge golven alsnog nat. Dat was vervelend omdat sommige slaapzakken ook helemaal nat waren en mensen daarin moesten slapen.

Toen we allemaal op het strand waren aangekomen met de spullen gingen we een slaapplek zoeken. We zijn naar de andere kant van het strand verplaatst zodat we 's nachts niet nat zouden worden. Op de plek aangekomen hebben we in een kring besloten hoe we de taken gingen verdelen. Een aantal mensen gingen hout verzamelen en de rest ging de spullen verplaatsen. Het begon te schemeren dus gingen we het vuur aanmaken. Het idee was om een groot vuur te maken zodat we daar de hele avond omheen konden zitten.

Nadat het vuur goed aanstond, gingen we er met z’n allen omheen zitten en om de beurt de pastasalade halen die Roos voor ons had gemaakt en die erg lekker was. We bleven nog even rond het vuur zitten en besloten om de marshmallows te gaan roosteren. We hadden satéprikkers meegenomen, maar die waren eigenlijk niet lang genoeg, dus gingen sommige mensen hun marshmallows op takken prikken. We hadden ook koekjes waar de marshmallows tussen konden doen, wat een soort marshmallow Oreo maakte.

We hadden meer hout nodig voor het vuur, dus kleine groepjes mensen gingen hout sprokkelen en in een van die groepjes zaten wij. Onderweg kwamen we allemaal kreeften en ook een schildpad tegen, wat heel bijzonder was. Toen het vuur een beetje begon uit te doven gingen mensen langzamerhand richting hun slaapzakken. Het sliep niet heel aangenaam en er zat echt overal zand. De zon kwam vroeg op dus iedereen werd rond zes uur wakker met echt overal zand.

Om zeven uur begon het ophaalproces wat net zo verliep als het wegbrengen. Eerst de spullen en daarna de mensen. Eenmaal op de boot aangekomen moest iedereen proberen zo zandloos mogelijk te worden om de boot in te mogen. De rest van de dag was een beetje een rustdag. Na de zelfstudie was er rust en tijd om te slapen.

Het was een unieke ervaring om te overnachten op een eiland en de groep is er hechter geworden door het goede samenwerken.

Van Loef en Noam

1-2 januari, Pieter & Silvia

Nu het nieuwe jaar is afgetrapt ga ik vertellen hoe we het hebben gevierd. De avond begon met een standaard  maaltijd van onze top kok Roos. Daarna had de feestcommissie een spel klaargezet met allemaal kleine mini games waar het er om ging dat je meer munten verdient dan de rest, met als prijs een vrijstelling voor de afwas. Door een samenzwering van alle munten won Flore. Hierna kregen we vrije tijd en oliebollen, het was heel gezellig dus. Het werd nu dus afwachten tot de klok op 00:00 stond. Met het uitzicht Bequia een prachtig eiland begon het nieuwe jaar voor ons met een vuurwerk show aan de kant en cola. Zelf was er geen vuurwerk aan boord voor logische redenen, wel ging de toeter van de boot af. Dus dit was eigenlijk hoe oud en nieuw bij ons is voorlopen.

Op 1 januari zouden we naar land gegaan voor een hike naar het hoogste puntje van het eiland, dus na het ontbijt en happy hour, zijn we allemaal de tenders in gestapt en naar een dorpje aan de kust gevaren. Hier hadden we volgens de planning een uur vrije tijd, maar doordat wij in recordtijd klaar waren met happy hour kregen we nog een kwartier extra. Het dorpje was niet erg groot en je kon de meeste rode shirtjes vinden bij de enige supermarkt of bij de enkele cafés met wifi. Na onze vrije tijd zijn we begonnen met lopen langs smalle kustpaadjes en over stranden. Tot we bij het begin van de route waren. De gekozen route bestond uit steile asfaltwegen door wijken of bossen en na een half uur toen een groot deel van de trainees al kapot en oververhit waren liepen de wegen dood, dus kregen we de optie om of naar beneden te gaan en alvast aan het strand te gaan liggen of om door te hiken over een stijl bospad met stenen en uitstekende wortels. Wij en nog 17 andere trainees kozen om door te zeten en naar de top te gaan. Echter hadden we niet kunnen inschatten hoe lang en zwaar deze klim nog zou zijn. Het begon al op het moment dat we door de eerste laag struiken waren geklommen en we bij een steil recht pad kwamen waar het einde maar niet van in zicht kwam. We hebben zo’n half uur gedaan over alleen dit stuk omdat je moest uitkijken of je je voeten niet op een losse rots zette en dan weg gleed. Aan het einde van het steile gedeelte kwamen we een gids met een groepje tegen die ons vertelde dat het nog zeker een uur klimmen was. De andere groep was inmiddels al op het strand aangekomen en kon zich verkoelen in de blauw heldere baai. Het volgende stuk van het pad was gelukkig wat minder steil maar nog zeker niet vlak. In dit deel begon de vermoeidheid bij iedereen toe te slaan en zijn we liedjes gaan zingen en raad pelletjes gaan spelen onder het lopen. Aan het einde van het smalle semi-steile pad kwamen we een Engelse familie tegen met jonge kinderen die ons vertelde dat we nog een half uur moesten klimmen tot het beste uitzicht van het eiland ooit! Dus met de motivatie van het prachtige uitzicht en met de mind set “als kleine kinderen dit kunnen dan kunnen wij dit al helemaal” zijn we met goede hoop door gehiked. Het werd steeds vlakker en smaller. Ook werd het pad vaak versperd door rotsen of boomstammen waar je dan overheen moest zien te klauteren. Hoe dichter we bij de top kwamen hoe meer licht en wind er door het bladerdek heen kwam. De laatste stap om op de top te komen was om een gigantische rots op te klimmen. Daar zat de rest van de groep al foto’s te maken en hele flessen water naar binnen te gooien terwijl ze genoten van het geweldige uitzicht. We hadden wel geluk want onze medetrainee en personal fotoraaf, Sipke  had er ook voor gekozen om naar de top te gaan en heeft geweldig mooie foto’s gemaakt. Toen iedereen op de top was, hebben we met zijn allen nog gezongen voor de jarige Flore en zijn we naar beneden gelopen, wat makkelijker maar nog steeds heel lastig was. Eenmaal bij het strand aangekomen hebben we als allereerste een duik genomen, daarna konden we nog snorkelen, volleyballen, badminton spel en nog veel meer activiteiten doen. Na de vrije tijd hebben we nog een groepsspel gedaan waarbij we in een grote cirkel stonden met in het midden een handdoek en door elkaars handen vast te houden elkaar op de handdoek moesten trekken. Iets van half zes werden we bij het strand opgehaald door de tenders en zijn we terug gebracht naar de boot.

Dat was onze start van het jaar, lekker actief dus!

Tot de volgende

Pieter en Silvia

29 december, Senne & Linde

Lieve lezers,

Senne en Linde hier!
We zijn sinds woensdag (27 dec) eindelijk onderweg. De eerste twee dagen was het heel rustig op zee en was er weinig wind, maar vandaag (29 dec) vangen onze zeilen een stuk meer wind! We zijn onderweg naar het eiland Backway in de Grenadines en daar komen we op oudjaarsdag aan. Ook zijn we begonnen met de sailwatches, waarbij we in groepjes elke avond twee uur op wacht staan en de zeilen checken, navigeren, lijnen coilen en uitkijken voor andere boten om ons heen. Vandaag gaat onze eerste sailtraining plaats vinden en in de avond gaan we een film kijken op het main sail.

Gister hebben we veel geleerd over wasmachines, schoonmaak van oma Hil (Ilse van de crew verkleed als oma) en corrosie. Onze scheikunde docent aan boord had namelijk een workshop voorbereid waarbij we gingen uitzoeken welke metalen het meest reageren op zeewater.

Ook is het heel belangrijk dat we weten wat we moeten doen als we het schip snel moeten verlaten wegens bijvoorbeeld een lek of brand, daarom hebben we al een oefening gehad over hoe we dit het beste kunnen doen.

Geen zorgen mensen thuis, we blijven waarschijnlijk gewoon in leven!

24-27 december, Floris en Jente

Ahoy allemaal,

De eerste dagen op de Wylde Swan zijn alweer voorbij, na de lange reis kregen we een warm welkom op de boot. We gaven al onze spullen een plekje en we gingen lekker avondeten gemaakt door onze geweldige kok Roos! Iedereen kon nu “lekker” slapen in de main holt.

De volgende ochtend werd iedereen goed optijd wakker. (Door de jetlag natuurlijk). Om gelijk goed in het ritme te komen, volgden we meteen een strak schema, maar omdat het kerst was mochten we een uurtje eerder stoppen met zelfstudie om te zwemmen.
Maar met 40 man leven op een boot, dat wordt snel een bende. Daarom hebben wij dagelijks een “happy” hour. Hierin maken we de hele boot schoon, van dek tot gally (kombuis).

Kerst is niet kerst zonder een kerstdiner en cadeautjes. Roos had samen met Lisette weer een fantastische kerstmaaltijd klaargemaakt. Daarna konden we opzoek naar onze kerstcadeautjes. Na deze eerste volle dag gingen we allemaal tevreden slapen.
Vandaag was ook niet zo’n normale dag. We moesten het eten voor alle vijf de weken inslaan dus hadden we een treintje van mensen gemaakt om het eten op die manier naar binnen te vervoeren. Daarna hadden we weer het dagelijkse ‘happy’ hour en gingen we weer zwemmen. Nog krantenmeppertje gedaan om alle namen te leren kennen. Lekker eten en dan zo direct een kerstfilm kijken op het dek. Ook worden er in de nacht voor het eerst anchorwatches gehouden.
En dan morgen weer een nieuwe dag.

Tot de volgende blog, groetjes Flore & Jente!