Volg AR 1

28 november - Scheepsarts Miriam

De laatste week van onze reis is alweer aangebroken. Nog 2 dagen en dan zetten wij weer voet aan wal, voor de allerlaatste keer! Nu het einde van onze reis echt dichtbij komt blik ik terug op een fantastische tijd waarin niet alleen de trainees, maar ook ik een hoop geleerd heb.

Een dag als scheeparts-docent: 6.35 gaat de wekker, nog even snel douchen, (max 1 minuut want langer mag niet vanwege waterbesparing) en dan ontbijt. Ik loop het middendek op en zie een paar trainees met kleine oogjes en lange tanden hapjes van hun havermout nemen. Havermout is niet het lievelingsontbijt hier aan boord. Ik probeer ze te motiveren toch wat te eten, want anders voelen ze zich de rest van de dag slap, komt er niks van de zelfstudie en wie weet gaat er nog één onderuit. Terwijl ik mijn eigen ontbijt opeet vliegen de vragen mij om de oren; Eten we morgen weer havermout? Mag ik een pleister? Wanneer krijgen we de kamerindeling? Ik heb hoofdpijn, wat moet ik nu doen?

Om 8.00 begint de zelfstudie. Tegelijkertijd kam ik op het middendek met Pieter, 1 van de docenten, alle trainees en bemanning, welgeteld 41 hoofden. Er is een luizenplaag uitgebroken op het schip. Bij 15 trainees was het raak. Tijdens het kammen komen mooie gesprekken op gang. Pieter speelt kapper en vraagt welke kleur extensions ze willen en ik maak grapjes dat ik ze over hun hoofd zie rennen om vervolgens een grote opgeluchte glimlach te krijgen als ik vertel dat ze “Bert” zijn, dat betekent dat je geen luizen hebt. Daarna help ik 1 van de trainees met leren voor zijn biologietoets en bereid ik mijn lessen van de middag voor. De internships zijn begonnen, ik heb 4 enthousiaste trainees onder mijn hoede die graag scheepsarts willen worden tijdens de ships-takover. Ik ga ze vandaag lesgeven over wondverzorging waarna ze op sponzen gaan oefenen met hechten en elkaar gaan verbinden.

Tijdens de lunch komt er een trainee naar me toe met een zonnesteek. Ik spreek met haar af dat ze aan het einde van de dag 8 streepjes op haar hand moet hebben staan, wat betekent 8 grote glazen water, en dat ze ORS moet nemen. Na de lunch hebben we crewmeeting, dan docentenmeeting, en daarna beginnen de internships.

Tijdens de internships heeft 1 van de trainees zich in de Galley verbrand aan een ovenschaal. Gelukkig valt het wel mee, wel even koelen... Na de internships gaan we avondeten. In de avond heb ik nog 2 mentorgesprekken. Het gaat goed met mijn mentorleerlingen, ze hebben het naar hun zin en de zelfstudie bevalt eigenlijk wel goed. Er is nog wel wat stress over de toetsen. Naarmate we langer op reis zijn worden de mentorgesprekken steeds persoonlijker. Na de mentorgesprekken speel ik nog een potje Boonanza in de salon waarna ik om 21.00 moe maar voldaan mijn bed in ga. Het waait stevig vandaag, hopelijk kan ik een beetje goed slapen.

Als scheepsarts moet je altijd overal op voorbereid zijn. Als je midden op de oceaan zit moet je soms week overbruggen voordat je bij een ziekenhuis bent. Gelukkig hebben we weinig echte ongelukken of zieken gehad. Ik denk wel dat we alle facetten van het leven aan boord hebben meegemaakt deze reis. In week 1 was bijna iedereen flink zeeziek, slechts 1 trainee en 2 bemanningsleden hadden er geen last van. Daarna kwam de heimwee, toen de zonnesteek, daarna de luizen, en midden op de Atlantische oceaan moest er toch nog een wondje gehecht worden. Tussendoor heb ik veel gesprekken gevoerd met trainees die even hun hart wilden luchten, thuis misten, of iets hadden meegemaakt waar ze mee zaten. Waar sommige trainees eerst dachten dat ik de hele reis lekker zou gaan zonnen tot er iets gebeurde, krijg ik nu alleen maar bewondering terug van wat ik voor ze doe, en ik doe het graag!

Miriam, scheepsarts

15 november - Audrey & Suze

Liefste lezers, wij zijn Audrey en Suze en wij gaan jullie meenemen in een dag op Kaapverdië.

Er werd ons vertelt dat we naar een theetuin gingen, super boring. Wij keken er echt naar uit om de stad in te gaan maar inplaats daarvan werd het toch echt de thee tuin. Rond 08:00 moesten we allemaal klaar zijn om met bootjes daar het land te gaan, we liggen namelijk op anker. Dat duurde echt eeuwen want het was tien minuten heen en terug en dat 4 keer. Maar uiteindelijk stonden we allemaal op de kade en gingen we in verschillende busjes op weg naar de thee tuin. Wij en nog zeven andere meiden zaten in de party bus. De buschauffeur zat helemaal in de party vibe en wij daardoor ook. Van Duitse rapmuziek tot lokale Afrikaanse muziek alles was leuk en gezellig en iedereen danste en zong mee, zelf de buschauffeur.

Na een half uurtje kwamen we op het uitzicht punt. Onze gids, Paulo vertelde over de huisjes die vroeger voor slaven werden gebruikt. Wij vonden dat best wel heftig om te zien en horen. Daarna gingen we allemaal weer de busjes in en het feestje ging bij ons natuurlijk gewoon veder. De 2e stop was ook een uitzicht punt maar deze keer was het echt prachtig. Voor ons was meteen een afgrond en we hadden uitzicht op de stad, de zee, bergen en zelf de Artemis.
Na nog heel even rijden was het toch echt tijd voor de theetuin. We kwamen daar aan en toen ging onze gids vertellen over de geschiedenis en hoe de theetuin allemaal werkte. Ook kregen we nog een kopje lokale thee die daar was gemaakt, de thee was erg lekker. De kapitein en officier hadden geregeld dat we thee meekregen voor op het schip en dat ligt nu te drogen op het achterdek. Toen iedereen zijn thee op had gingen we door naar de volgende stop. Iedereen dacht eigenlijk dat we nu terug gingen naar de boot maar we gingen nog verder toeren over het eiland.
Na nog een feestje in de bus kwamen we aan in het vissersdorpje, veel mensen waren er vooral water tanks aan het vullen om te verspreiden over het drop. Het dorp heeft namelijk hele erge water te korten. We vonden het best leuk om te zien hoe dit dorp zich een beetje had ‘afgezonderd’ van de stad. Ze spraken hier namelijk een andere taal en maakte bepaald eten zelf.

Daarna gingen we naar het strand, helaas mochten we niet zwemmen maar uiteindelijk was dat helemaal niet erg. We reden nog even veder voor een andere locatie op het strand en die was echt heel mooi. We zagen de zee en we konden zelfs zo ver kijken dat we het andere eiland op de achtergrond zagen. Iedereen moest heel erg nodig naar de wc dus we stopten even bij een restaurant. Daar was ook wifi, iedereen verstuurde even snel wat appjes want veel tijd hadden we niet. De laatste stop was zeeschildpadden, het waren zeeschildpadden die opgevangen waren omdat ze gewond waren en als ze gezond zijn kunnen ze terug in de zee. Dit was de laatste stop met het busje. We werden afgezet bij de kade en gingen we met ze alle picknicken op het strand. Ids, onze engineer had de lunch gebracht met de bijboot.

Na de lunch gingen we nog even naar de markt. Waar we nog eventjes mochten rond kijken, de meeste hebben gewoon wat leuke souvenirtjes gekocht. Na de markt moesten we weer in verschillende groepen terug naar de boot. Dit duurde ook weer lang omdat we maar 1 bijboot hebben om iedereen heen en weer te brengen van de kade naar het schip. Uiteindelijk vonden we de dag veel leuker dan verwacht en hebben we heel veel verschillende kanten van het eiland gezien. Wat je normaal nooit zou zien als je op Kaapverdië zou komen, dat was dus heel leerzaam. Toen we terug kwamen op de boot moesten we ons gelijk klaarmaken voor de oversteek richting Paramaribo want we gingen uitvaren, dat verliep heel soepel en snel.

Dit was een dag op Kaapverdië met Masterskip!!

Groetjes Suze en Audrey!

13 november - Roos & Inge

Lieve mensen thuis,

Inmiddels zijn we al een tijdje aan het varen. Dat betekent natuurlijke mooie, zonnige, warme dagen waarin we al veel hebben geleerd over het zeilen. Maar dat betekent dus ook dat de nachtwachten begonnen zijn. Waarin we niet alleen leren zeilen maar ook andere dingen die komen kijken bij een oceaanoversteek, waar je niet meteen aan zult denken. Het wachtlopen is verdeeld in vier groepen van ongeveer zeven trainees. Elke groep loopt iedere dag 2 uur wacht, tussen 18:00 en 2:00. Je kan dus wacht hebben van bijvoorbeeld 18:00 tot 20:00, dan eet je eerst gezellig met je groepje bij de stuurhut maar daarna moet je natuurlijk wel echt wachtlopen. Na je wacht kan je dan meteen lekker slapen of nog gezellig met andere trainees chillen, maar meestal ben je helemaal uitgeput na zo’n drukke, maar leuke dag. Je kan ook van 00:00 tot 2:00 wacht hebben. Dat is een nacht met wat minder slaap, maar om die uren goed te maken ga je al heel vroeg slapen. Tijdens deze wacht mag je wel lekker tosti’s of noodles maken, wat de wacht net wat prettiger maakt.

Maar hoe ziet zo’n wacht er eigenlijk uit? Je loopt wacht met niet alleen je mede trainees maar ook met crewleden die op dat moment wacht hebben. Op zo’n wacht moeten een aantal dingen gebeuren, onafhankelijk van de tijd waarop je wacht is. Een van deze dingen is een dek check, waarin je een rondje om de boot moet lopen om te kijken of alles nog in orde is. Hieronder vallen de volgende dingen: Checken of alle lijnen nog strak staan en of ze niet rond slingeren op het dek, checken of alle lichten nog aan staan en ook of de reddingsboeien er nog hangen. Naast een deckcheck is er ook een engineroomcheck, waar je in de machinekamer gaat kijken of alles het nog doet. Je moet dan bij verschillende motoren en pompen de druk of temperatuur meten. Het is daar wel hartstikke warm en benauwd, dus het is altijd fijn om weer boven te zijn. Ook leert iedereen tijdens de wacht om te sturen. Elk kwartier is een andere trainee aan de beurt. De ene is daar net wat beter in dan de ander… Wat ook bij de wachten hoort is kijken of er boten in de buurt zijn, die misschien niet op de radar zichtbaar zijn. Eigenlijk is dit gewoon een kwartiertje kletsen. Het zeilen stopt nooit, ook niet ’s nachts, dit betekent dat er soms ook een zeil gehesen of gestreken moet worden tijdens een wacht en daarbij hoort soms ook de mast ingaan, om het zeil op te doeken.

Wij vinden deze wachten een van de leukste momenten van de dag. Het is altijd gezellig in de stuurhut, lekker praten met een muziekje op de achtergrond.

- Roos en Inge

7 november - Trainee Tycho & First Officer Lex

Inmiddels weten we wel wat er gebeurt in het leven van de trainees, maar hoe word de reis beleeft door de crew? En met wie hebben de trainees allemaal te maken op hun reis. Dat is wat wij vandaag gaan bekijken doormiddel van wat interviews met de mensen die het schip draaiende houden. Dan nu eerst naar Lex.

Stel jezelf eens voor?
“Ik ben Lex”

Wat is je functie op het schip?
Ik ben de First Officer van het schip en ik doe vooral het dag-tot-dag management van de boot, zodat de Kapitein zich zorgen kan maken over de overkoepelende planning.

Ben je altijd First Officer?
Nee ik ben ook Kapitein. Mijn eerste tocht als kapitein was zo’n 3 jaar terug.

Hoe komen de Trainees met jouw in aanraking?
De trainees komen op het moment best veel met mij in aanraking. Ik draai de wachten van 20:00 tot 00:00 uur. Dit betekent dat de Trainees die op dat moment op wacht zijn veel met mij te maken krijgen. Van de 3 officers draai ik ook de meeste wachten met Trainees erbij.

Geef je ook nog sailtrainingen?
Ja sommige blokjes wel. Dan gaat het vooral over dingen waar ik zelf heel goed in ben. Die gaan dan bijvoorbeeld over Navigatie en Astronavigatie. Dit zijn eigenlijk niet per se officier taken, maar ik vind het wel leuk om hier les over te geven.

Hoe vaak heb je al met Masterskip mee gevaren?
Dit is voor mij de eerste keer dat ik met Masterskip mee ga, maar ik heb wel een keer met Ocean College mee gevaren. Dat is een Winter Sailtraining programma.

Wat is er anders aan Ocean College?
Ocean College duurt 6 maanden in plaats van de 5-6 weken bij Masterskip. Dat maakt het programma iets minder intensief dan Masterskip, maar zorgt er ook voor dat er meer tijd is om trainees klaar te stomen voor een nautische carrière. Waar Masterskip draait om samenwerking en persoonlijk leiderschap, is er bij Ocean College door de langere reistijd meer tijd voor sailtraining.

Wat is er zo leuk aan het varen met Masterskip?
Met een schip de oceaan over varen geeft mij rust. Zodra je op het water bent kom je in een soort wereldje op zich. Dit is een hele fijne ervaring, omdat je niet met zo veel dingen bezig hoeft te zijn buiten de boot om.

Je zit wel op een boot vol met trainees, dat kan niet heel rustgevend zijn. Hoe ervaar je dat?
Ik ben zelf een ADHD’er en kan die energie dus ook wel aan en met de trainees varen geeft me ook energie.

Waarom geeft dat je energie?
De Trainees komen meevaren, omdat ze het zeilen leuk vinden en er geïnteresseerd in zijn. Ik vind het heel leuk om die kennis te delen en als ik iets leuk vind krijg ik daar ook energie van.

Wat is het favoriete schip waar je ooit op hebt gevaren?
Het favoriete schip waar ik ooit op het gevaren is de Luciana. Dat is mijn eigen schip en dat vind ik vooral omdat dat een heel mooi bootje is. Het heeft een hele mooie romplijn en het is in alles klassiek. Zo volgt alles mooi de vorm van het schip en zijn de masten van hout.

Was de Luciana ook het fijnste schip waar je ooit mee hebt gevaren?
Nee dat was een huurvalkje, omdat je daarbij over minder hoeft na te denken. Je hoeft namelijk niet na te denken over onderhoud en je hoeft ook niet te dealen met allemaal officials.

Vind je het dan ook leuker om met een valk te varen dan met bijvoorbeeld de Luciana?
Nee, de Luciana is wel leuker om mee te varen. Dat komt vooral doordat je bij een Tall Ship meer werk moet doen. Een Tallship is namelijk een complex mechanisme, waar je moet zorgen dat veel elementen goed met elkaar samen werken. Zo moeten op een Tallship niet alleen alle machines goed werken, maar is samenwerken ook heel belangrijk. In het verbeteren van die samenwerkingsprocessen zit de uitdaging.

Is er zelf nog iets wat je wilt delen?
Ik wil graag namen op de trainees shirtjes kan ik de trainees nog een beetje uit elkaar houden. Hahaha.

Nu weten wij wie onze eerste stuurman is en wat er in zijn gedachtes speelt.

Zo kunnen jullie hopelijk nog meer meeleven met onze reis! Groetjes. -Tycho

5 november - Olaf

Wat een top dag vandaag! We begonnen de dag om 7 uur met een heerlijk ontbijt, daarna hadden we gelijk happy hour. Het is dinsdag dus toetsdag. En zelfstudie dus gingen we snel aan de slag zodat we genoeg tijd hadden voor de activiteiten in de middag.

We werden door de bus opgehaald om door de bergen naar een geweldig zwart strand te gaan om daar te gaan golf surfen. De golfen waren hoog, maar dat stopt ons niet om een geweldig middagje te gaan surfen.

We begonnen met een introductie van de instructeurs, en daarna door met een korte uitleg over het golfsurfen. Het begin was moeilijk, maar we werden al snel beter en pakten steeds grotere golfen. Toen even een kleine pauze, maar gelijk weer door om de rest van de golfen te pakken.

Aan het einde van de surfles nog even wat vrije tijd gekregen op het strand. Toen moesten we weer met de bus richting de haven waar de Artemis lag en maakte we ons klaar voor het vertrek richting El Hierro.

5 november - Kate, Frederique & Antina

Na 6 dagen varen kwamen we eindelijk aan in Tenerife. De laatste paar dagen is iedereen hersteld van de zeeziekte en werd het steeds lekkerder weer. Het aanleggen verliep op rolletjes en een uurtje later zetten we voet aan land.

Na de aankomst gingen we een ijsje halen in de stad en s’ avonds had iedereen veel energie over om met z’n allen nog te gaan voetballen op een pleintje in de stad. Zondag begon ons activiteiten programma al, waarbij een aantal docenten verkleed rond liepen in de stad en wij ze mochten zoeken. Daarna kregen we nog vrije tijd en s’ avonds stond er ook nog iets op de planning, namelijk uiteten in het stadje. Zondag was een hele leuke dag en maandag en dinsdag hadden we ook een strak programma. Natuurlijk gingen de zelfstudie en het happy hour zoals altijd gewoon door. Maandag en dinsdag werden we opgesplitst in twee groepen om naar de botanische tuin te gaan en te gaan surfen.

De botanische tuin klinkt erg saai, maar het was enorm gezellig. Op de route lag de markt, waar we tijd kregen om zelf rond te lopen en souvenirtjes te kopen. Daarna liepen we door naar de botanische tuin, waar we in een soort tropisch gebied liepen en heel mooi uitzicht hadden op de zee en natuurlijk veel palmbomen. Daar hebben we hebben botanische tekeningen gemaakt en een lekkere watermeloen van Pieter en Yip gekregen. Pieter is echt de allerbeste fotograaf ooit!! Nadat we in de tuin zijn geweest, kregen we weer vrije tijd om in de stad rond te lopen, waar veel eten en souvenirtjes zijn gekocht!

De andere helft was ondertussen aan het surfen. Ze moesten een uur rijden naar een heel mooi zwart strand. Nadat iedereen alle spullen had gekregen, kregen ze in twee groepen instructies en hebben ze surftechnieken geoefend. Daarna mochten ze eindelijk de zee in om dan eindelijk te gaan surfen. Hier zijn ook weer super leuke foto’s van gemaakt. Het was best lastig om te blijven staan, want de golven waren best heftig. Het was heel mooi weer en iedereen vond het super leuk! Iedereen was er wel erg moe van.

Toen iedereen weer terug was op de boot, gingen we al snel eten, een hele lekker pasta van Carmen! Toen kregen we de planning voor de komende weken, vanavond (dinsdag) varen we door naar El Hierro, daar blijven we sowieso een dag. Daarna start dan eindelijk de oceaanoversteek naar Suriname! We komen dan ongeveer 2 december aan, maar zoals de crew altijd zegt, “subject to change!”.

2 november - Docent Yip & Trainee Tycho 

We zijn inmiddels anderhalve week aan boord, waarvan we ongeveer een week hebben gevaren.

Waar de meeste trainees met zeeziekte kampten – we hadden immers een vrij ruig vertrek uit A Coruña -, is nu iedereen gewend aan de trage deining van de oceaan tussen het Iberisch schiereiland en Tenerife. De wachten worden gelopen, de corvees worden gedaan en tijdens de zelfstudie wordt er gestudeerd in plaats van “uitgeslikt”, “eten uitgeschreeuwd” of “herkauwd”. Daarnaast beginnen de trainees en docenten ook het schip en al haar lijnen (geen touwen!!!*), zeilen en masten te leren kennen; echte zeelui in opleiding! Om een goede indruk te geven van de sfeer, het reilen en het zeilen (één van de vele Nederlandse spreekwoorden met nautische oorsprong!**), is een aantal trainees geïnterviewd. Aan het woord is Tycho:

Wat is, na één week, je leukste ervaring aan boord?
Gisteren hebben we voor Halloween een pompoen uitgehold en dat was heel gezellig, omdat we op het dek zaten en samen iets leuks deden. Ik vond dat fijn, omdat ik iets minder heimwee had daardoor.
Merk je dat je veel last hebt van heimwee?
Ja, best wel een beetje. Vooral tijdens de momenten dat er even niets te doen is.
Wat doe je op zo’n moment?
Dan ga ik eventjes wat lezen, mezelf afleiden.

En wat is dan het allerstomste moment tot nu toe?
Het feit dat ik maar één minuut per dag mag douchen. Ik had eigenlijk verwacht dat dit nog minder zou zijn, maar ik mis alsnog het relaxmomentje voor mezelf.

Wat heb je in week 1 over jezelf geleerd?
Ik had niet verwacht dat ik zoveel heimwee zou hebben. Eigenlijk dacht ik dat het wel mee zou vallen, maar ik merk toch wel dat ik thuis mis. Daarnaast ben ik positief verrast over hoe ik met de vele onzekerheden omga. Ik had verwacht dat het heel chaotisch en verwarrend zou zijn, maar ondanks de onzekerheden heb ik geen chaos in m’n hoofd!

Hoe is het om je schoolwerk te maken met deining en zonder uitleg?
Het schoolwerk maken zonder uitleg gaat eigenlijk best prima! Ik snap de meeste dingen en als ik iets niet snap kan ik even een vraag stellen. De deining is – nu ik niet meer zeeziek ben- geen probleem meer. Ik kan mijn schoolwerk nog steeds doen en ik heb geen last meer van misselijkheid gelukkig.

Wat is je ochtendroutine aan boord?
Om half 7 staat mijn wekker en dan ga ik douchen. Nou ja, douchen... Ik zorg ervoor dat ik nat word, dan zeep ik me snel in en spoel ik me af. Daarna neem ik mijn medicijnen, smeer ik mezelf in en dan ga ik naar boven. Het is dan ongeveer 10 voor 7, zodat ik nog tien minuutjes heb om even wat te lezen of te kletsen voor we gaan ontbijten.

Als je ouders je nu zouden zien, waarover zouden zij zich verbazen?
Poehhh dat is een moeilijke vraag... Ik denk dat mijn ouders zich zouden verbazen over het feit dat het goed gaat binnen een grote groep van 27 leerlingen. Mijn hoofd en prikkels gaan niet heel goed samen en je hebt hier niet heel veel ruimte om jezelf af te zonderen of zo.
Maar het lukt wel?
Ja, het lukt wel.

En je vrienden?
Mijn vrienden waren vooral verbaasd dat ik dit ging doen. 6 Weken op een boot, zonder internet, met een grote groep onbekenden. Veel van mijn vrienden zouden dat denk ik wel een groot probleem vinden, maar ik niet.

Wat wil je nog écht meemaken aan boord?
Nou, de mast in was wel écht een bucketlistdingetje, maar dat heb ik al gedaan gisteren. Ik ben hier ook wel echt voor het zeilen, dat lukt best aardig!! Bij de internships ben ik ook van plan om bij de officer stage te lopen. Het lijkt me vet om te leren om kaarten te lezen, posities te bepalen en intekenen, dat soort dingen. Ik zou ook nog wel graag een keer willen zwemmen!!

(Kanttekening van de redactie: 6 uur na dit interview zijn we gaan zwemmen)

En dan mijn laatste vraag: wat voor tips heb je voor toekomstige trainees?
Neem genoeg snacks mee! ’t Is fijn om lekker op je kamer wat te kunnen eten. Daarnaast zijn genoeg sokken ook heel belangrijk, zodat als er water over het dek komt, je droge sokken aan kan doen. Daarnaast is het fijn om de dingen die je meemaakt op te schrijven in een boekje, zodat je niet al je ervaringen in je sailmail hoeft te schrijven; dat past namelijk niet. Ohja, en als mensen dit lezen die nog twijfelen over meedoen aan een reis: niet te lang twijfelen, gewoon doen!

* Touwen hebben geen functie, maar lijnen hebben als taak om iets vast te houden of veilig te houden. Een touwtje kan je dus weghalen, een lijn niet!

** Onze talendocent schreef dit en is wild enthousiast van spreekwoorden.

29 oktober - Docent Pieter

Op de mistige 23 oktober vertrokken 27 trainees zenuwachtig naar Schiphol. Na een feestelijke ontmoeting, met truien, T-shirts en tranen, maakten we ons klaar voor gate B1. Helaas moesten we door de mist twee uur extra wachten, maar dat bood voldoende tijd voor kennismakingsspelletjes. De rest van de reis verliep voorspoedig. In Lissabon ging de transfer naar de bus soepel en om 20:00 uur genoten we van de laatste fastfoodmaaltijd voor de komende zes weken. Vervolgens reisden we verder met de bus naar A Coruña, waar we om 02:30 uur lokale tijd warm werden verwelkomd door de bemanning. We kregen zelfs een soepje aangeboden om onze magen te vullen.

Het weer was niet ideaal, wat betekende dat we tot en met zondag in A Coruña zouden blijven. Dit bood ons de kans om de boot en de bemanning beter te leren kennen en te starten met de zelfstudie. Alles verliep soepel, en er was genoeg tijd om te wennen aan de dagelijkse routine (zelfstudie, corvee, sail-training, broodbakken, building a wall, enzovoort) zonder dat alles steeds maar om en rond je beweegt.

De echte actie begon zondagochtend om 10:00 uur, toen we ‘trossen los’ gingen. Vijf minuten later, bij het rondgaan van de pier, begon het schip te stampen, rollen en gieren. Het resultaat was dat vrijwel alle trainees, docenten en een aantal crewleden zeeziek werden. Het duurde zo'n 24 uur voordat de meesten weer konden lachen. Deze ervaring zorgde echter voor een sterke band tussen ons, want we hielpen en steunden elkaar waar mogelijk. Na die 24 uur was er een gezamenlijke blijdschap omdat we “ingeslingerd” raakten.

Twee trainees vierden hun verjaardag, compleet met taart, kaarsjes, en een speciale mok uit A Coruña als cadeau. Morgen is de eerste Lazy Day, en we zijn benieuwd hoe de trainees deze dag zullen invullen. Het is aan hen om ervoor te zorgen dat iedereen voldoende en lekker te eten krijgt, want de kok heeft ook een Lazy Day!

Ondertussen zijn de wachten begonnen, wat betekent dat de samenwerking met de crew nog intenser wordt. De looplijst voor de machinekamer is gemaakt en er wordt elk kwartier gecontroleerd. Met windkracht 6-7 koers houden tussen hoge golven is gewoon fantastisch.

29 oktober - Team Masterskip

Onze trainees zijn vorige week begonnen aan hun Masterskipavontuur!

De eerste gezellige groepsfoto's zijn woensdagochtend al op Schiphol gemaakt. Het was een fijne vlucht gevolgd door een lange busreis. Met onderweg een korte stop om een hapje te eten. Eenmaal gearriveerd bij het schip werden ze warm onthaald met een kopje soep voor het slapen gaan. 

Na een korte eerste nacht begon het vaste ritme aan boord. 'S ochtends aan de zelfstudie en 's middags zeiltraining, building a wall, meehelpen met de safety lines aan boord spannen en meerdere safety drills oefenen. Zoals de fire en abandon ship drill. Tevens hebben ze hun kamers alvast gereed gemaakt voor de golvende zee. Zaterdag stond er onder andere een wandeling door de stad op de planning en zondagochtend voor vertrek uit A Coruña is er een leuke groepsfoto op het schip gemaakt. Even later werden de zeilen gehesen en gingen ze de oceaan op richting Tenerife.

En dan rond Cabo Finisterre... is iedereen al zeeziek. Iedereen behalve één! 
"Eigenlijk is vanaf het moment dat we vertrokken tot vanochtend, op 1 trainee na, iedereen zeeziek geweest." Aldus docent Pieter.
Zeeziekte hoort erbij. Het is even pittig en heimwee speelt op, want je voelt je rot. Maar één ding scheelt, iedereen zit in hetzelfde schuitje en ze zorgen allemaal ontzettend goed voor elkaar. Dit creëerde een mooi bondingsproces en de groep is direct al heel hecht met elkaar.

Inmiddels komen ze lekker in het zeeritme en is iedereen alweer opknapt. Zelfstudie gaat goed en gisteravond zijn de eerste night watches van start gegaan. Tevens is de eerste vlog in de maak en dus spoedig naar ons onderweg, spannend!